Πιεσμένες οι χρηματιστηριακές τιμές, παράθυρο αισιοδοξίας αφήνει η επανέναρξη των συνομιλιών ΗΠΑ- Κίνας
Μπροστά σε μια κατάσταση που, με κοινωνιολογικούς όρους και δίχως μεγάλη δόση υπερβολής, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί έως και «αλλαγή παραδείγματος» μοιάζει να βρίσκεται η ελληνική αγορά βάμβακος στον απόηχο των διεθνών εξελίξεων, αλλά και των αλλαγών που έχουν συντελεστεί τα τελευταία χρόνια στον κλάδο.
Επιχειρώντας να δώσουν το στίγμα της φετινής εμπορικής σεζόν, έμπειρα στελέχη του χώρου δεν διστάζουν να κάνουν παραλληλισμούς με κομβικές για την καλλιέργεια στιγμές της προηγούμενης 20ετίας. «Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το ελληνικό βαμβάκι βρίσκεται ενώπιον μιας στροφής ανάλογης με αυτήν του τέλους της δεκαετίας του 1990», λέει χαρακτηριστικά στην «ΥΧ» ο πρόεδρος των Θρακικών Εκκοκκιστηρίων, Σταμάτης Κουρούδης. «Τότε είδαμε να χάνεται σιγά σιγά η ελληνική κλωστοϋφαντουργία, η οποία κατανάλωνε το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού βαμβακιού και, μάλιστα, σε υψηλότερες τιμές από αυτές που προσέφερε η διεθνής αγορά», συμπληρώνει.
Στροφή στην Άπω Ανατολή
«Αυτή η απώλεια οδήγησε τα εκκοκκιστήρια να στραφούν στην Τουρκία, η οποία, λόγω της ποιότητας του ελληνικού βαμβακιού, αλλά και της γεωγραφικής εγγύτητας επίσης πλήρωνε καλύτερα από άλλες αγορές. Το χαμηλό, δε, μεταφορικό κόστος έδινε στις επιχειρήσεις μας ένα πολύ σημαντικό αβαντάζ και καθιστούσε πολύ δύσκολο για άλλες εξαγωγικές χώρες να μας ανταγωνιστούν», εξηγεί ο κ. Κουρούδης. Ο ίδιος συμπληρώσει ότι «σήμερα, που η Τουρκία βγήκε από το κάδρο ως ο μεγάλος αγοραστής που έρχεται και απορροφά άμεσα το ελληνικό βαμβάκι, είμαστε αναγκασμένοι να απευθυνθούμε στην Άπω Ανατολή, όπου όμως αφενός το μεταφορικό κόστος είναι αυξημένο, αφετέρου έχουμε να ανταγωνιστούμε όλες εκείνες τις χώρες που εδώ και χρόνια πουλάνε εκεί, έχοντας χτίσει όνομα και θέσεις».
Η πλέον επώδυνη συνέπεια αυτού ήταν η συμπίεση –κατ’ άλλους, αφανισμός– της βάσης, του πριμ δηλαδή που λάμβανε το ελληνικό βαμβάκι επί των χρηματιστηριακών τιμών. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο κ. Κουρούδης, ήδη «οι πρώτες πωλήσεις για τη νέα σεζόν γίνονται χωρίς basis, με τιμές Άπω Ανατολής». Το αν, βέβαια, αυτό συνιστά μια αλλαγή με μόνιμο ή έστω μακροπρόθεσμο χαρακτήρα μένει να αποδειχθεί. Το σίγουρο, όμως, κατά τον ίδιο είναι «ότι θα πρέπει ως κλάδος να αρχίσουμε να προσανατολιζόμαστε σιγά σιγά σε αυτές τις αγορές. Και για να τις κερδίσουμε θα πρέπει να γίνουμε πιο αξιόπιστοι, αλλά και να φροντίσουμε να μας μάθουν. Αν δει κανείς τις προωθητικές καμπάνιες που κάνουν εκεί οι ΗΠΑ και οι Αυστραλία, θα καταλάβει πόσο υστερούμε σε αυτό το κομμάτι».
Ζητούν προϊόν οι Τούρκοι, αλλά φθηνά
Το τελευταίο διάστημα, καταγράφεται έντονο ενδιαφέρον για την ελληνική σοδειά από τουρκικής πλευράς –αφού τα ντόπια βαμβάκια έχουν πλέον εξαντληθεί– όμως, όπως σημειώνει στην «ΥΧ» ο Πρόδρομος Ουσουλτζόγλου, από την ομώνυμη εκκοκκιστική επιχείρηση, οι τιμές που προσφέρονται είναι πολύ χαμηλές. «Όσοι δεν είχαν πουλήσει νωρίτερα, πουλάνε τώρα με σημαντική ζημιά. Υπολογίζεται ότι οι πωλήσεις γίνονται τώρα με μια ζημιά της τάξης των 20 σεντς/κιλό», προσθέτει ο ίδιος.
Τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα την περασμένη εβδομάδα το USDA (μεταξύ άλλων, μιλούσαν για αύξηση των παγκόσμιων αποθεμάτων πάνω από 2 εκατ. μπάλες) πίεσαν ακόμα περισσότερο τις χρηματιστηριακές τιμές, οι οποίες τις τελευταίες μέρες κινούνται στην περιοχή των 70 σεντς.
Επιθετική η τακτική της ΒραζιλίαςΣημαντικό ρόλο σε αυτό, όπως επισημαίνει ο κ. Κουρούδης, παίζουν η επιθετική τιμολογιακή πολιτική της Βραζιλίας, οι εκτάσεις, η παραγωγή και, κατ’ επέκταση, οι εξαγωγές, που αυξάνονται με ταχύτατους ρυθμούς, αφού για πολλούς αγρότες της χώρας το βαμβάκι αποτελεί δεύτερη καλλιέργεια, η οποία υποστηρίζεται χρηματοοικονομικά από τη σόγια. |