Οι συναντήσεις της Διεθνούς Ένωσης Βάμβακος (International Cotton Association) την περασμένη εβδομάδα στο Ντουμπάι ήταν άκρως απαγορευτικές για άτομα με κατάθλιψη και άλλους συναισθηματικούς ανθρώπους.
Ο τόνος τέθηκε ευθύς εξαρχής: η δύναμη του δολαρίου επέτρεψε στη Βραζιλία και την Αυστραλία να αυξήσουν σημαντικά την παραγωγή τους. Έχοντας γίνει ο δεύτερος μεγαλύτερος εξαγωγέας στον κόσμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες πλέον βασίζονται στη μελλοντική αδυναμία του "πράσινου νομίσματος" (δολάριο), σε μια ώθηση από τη νέα βοήθεια του Farm Bill (γίνεται λόγος για επιπλέον 15 δισεκατομμύρια) και τέλος στην άνοδο του Loan (Δανείου) για να προσπαθήσουν να ανταγωνιστούν τη Βραζιλία, της οποίας η παραγωγή θα μπορούσε σύντομα να φτάσει τους 5 εκατομμύρια τόνους για συνολικό όγκο εμπορευόμενων 8 εκατομμυρίων.
Η διαπίστωση είναι ανατριχιαστική: η Κίνα θα εισάγει όλο και λιγότερο, και ο εμπορικός πόλεμος για την αγροτική παραγωγή θα μαίνεται μεταξύ Αμερικής και Βραζιλίας. Η μόνη εναλλακτική που εξετάζεται, στο πλαίσιο της προστασίας του περιβάλλοντος και των επιπτώσεων των μικροπλαστικών στην υγεία, είναι να διαβρωθεί το μερίδιο αγοράς των συνθετικών ινών.
Διαφορετικά, σύμφωνα με τον ίδιο ομιλητή, κάποιοι παραγωγοί θα πρέπει να εξαφανιστούν.
Σήμερα, η υποσαχάρια Αφρική βρίσκεται σαφώς σε κίνδυνο επειδή δεν μπορεί να μειώσει το κόστος παραγωγής της, να διαφοροποιήσει την παραγωγή της ή να καταναλώσει την παραγωγή της τοπικά. Παρά την αριστεία της ίνας της και τη σημαντική κοινωνική επίδραση αυτής της καλλιέργειας, η προειδοποίηση πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη.
Το "shutdown" της κυβέρνησης Τραμπ συνεχίζεται, εμποδίζοντας οποιαδήποτε ορατότητα σχετικά με το αν θα διατηρηθεί ή όχι ο νόμος AGOA. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, είναι δύσκολο να οραματιστεί κανείς ένα μέλλον για μια βιώσιμη κλωστοϋφαντουργία στην Αφρική λόγω έλλειψης διεξόδων.
Αυτές οι δηλώσεις έρχονται σε μια ήδη καταθλιπτική αγορά, όπου ολόκληρη η αλυσίδα αξίας υποφέρει, από τον παραγωγό μέχρι τον διανομέα.
Ωστόσο, η ιχνηλασιμότητα των βαμβακιών επιτρέπει στους διανομείς των ΗΠΑ να επιμένουν ότι τα τελικά προϊόντα είναι κατασκευασμένα από αμερικανικές ίνες.
Οι τρέχουσες εντάσεις στην παγκόσμια οικονομία οδηγούν σε μια ολοένα και πιο εσωστρεφή και προστατευτική στάση. Η ζούγκλα των τελωνειακών δασμών δίνει τη θέση της στον κρατικό παρεμβατισμό.
Η αγορά μας, "χωρίς ανάσα" όπως πολλές άλλες, αναζητά μια νέα σωτήρια ώθηση, η οποία αργεί να έρθει.
Προς το παρόν, θα επιτρέψει η κορυφαία οικονομία του κόσμου να πέσει το νόμισμά της και τα βασικά επιτόκια, με τον κίνδυνο να προστεθεί ένας νομισματικός πόλεμος στον εν εξελίξει εμπορικό πόλεμο; Από την πλευρά της, η ατέρμονη πολιτική κρίση της Γαλλίας έχει αποδυναμώσει το ευρώ και συνέβαλε στην ενίσχυση του δολαρίου, και μπορούμε να στοιχηματίσουμε ότι αυτό θα συνεχιστεί.
Ενώ περιμένουμε μια υποθετική πτώση στην κατανάλωση συνθετικών προϊόντων στα χρόνια που έρχονται, πρέπει επείγοντως να αναλάβουμε δράση για να σώσουμε το αφρικανικό βαμβάκι από την προβλεπόμενη καταστροφή.
Η Ευρώπη δεν μπορεί να αθετήσει την υποχρέωσή της, έστω και μόνο ηθική, να παρέμβει χωρίς καθυστέρηση. Είναι αδιανόητο ένα από τα πιο φιλικά προς το περιβάλλον βαμβάκια (που ποτίζεται από βροχή, συλλέγεται με το χέρι, με περιορισμένες χημικές εισροές) να εξαφανιστεί υπέρ άλλων που είναι πιο επιβλαβή για τον πλανήτη.
Πηγή: Mambo