ΤOY ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗ 

Προβληµατισµός όσον αφορά την εικόνα της αγοράς σε µακροπρόθεσµο ορίζοντα κυριάρχησε στο ετήσιο συνέδριο και γεύµα της διεθνούς ένωσης βάµβακος (ICA-International Cotton Association) στο Λίβερπουλ. Ως γνωστό, η εκδήλωση αυτή αποτελεί το σπουδαιότερο γεγονός του κλάδου για κάθε σεζόν και φυσικά όλοι οι παράγοντες του παγκόσµιου εµπορίου δίνουν το παρόν. Σηµείο κατατεθέν αποτελεί η οµιλία του Joe Nicosia, επικεφαλής του τµήµατος βάµβακος για τον µεγαλύτερο διεθνή εµπορικό οίκο Louis Dreyfus, ο οποίος κατά πολλούς χαρακτηρίζεται ως «γκουρού» της αγοράς βάµβακος. 

Η οµιλία παραδοσιακά εστιάζει στη γενικότερη εικόνα της αγοράς βάµβακος και αφορά ολόκληρη τη σεζόν σε µακροχρόνιο ορίζοντα, όχι απαραίτητα εκτιµήσεις τιµών για τους προσεχείς 1-2 µήνες. Μεσοπρόθεσµα η πλειονότητα των αναλυτών επιµένει πως οι χρηµατιστηριακές τιµές θα παραµείνουν στο εύρος 60-65 σεντς ανά λίµπρα. Παράλληλα τονίστηκαν πολλές φορές τα προβλήµατα σωστής εκτέλεσης των συµβολαίων, τα οποία είχαν κλειστεί σε υψηλότερες τιµές, και η πιθανότητα ακυρώσεων τους.

Ξεκινώντας από το πρόσφατο παρελθόν

Πριν περίπου ενάµισι χρόνο, η γενικότερη εικόνα των τιµών ήταν σαφώς ανοδική µε τις περισσότερες εκτιµήσεις να µιλούν για επίπεδα άνω των 75-80 σεντς ανά λίµπρα. Η υπεραισιοδοξία αυτή προέκυπτε από την εκτίµηση πως η κατανάλωση θα συνεχίσει να αυξάνει, υπερτερώντας της αύξησης της παραγωγής. Τελικά οι εκτιµήσεις για συνεχιζόµενη αύξηση της κατανάλωσης δεν επαληθεύτηκαν, αντιθέτως αντί να πιάσουµε τον στόχο των 130 εκατ. δεµάτων, φαίνεται πως υπάρχει µια πτωτική τάση της κατανάλωσης προς τα 120 εκατ. δέµατα. Φυσικά στην αντιστροφή της τάσης δεν πρέπει να ξεχνάµε και την επιρροή του εµπορικού πολέµου µεταξύ ΗΠΑ-Κίνας, κάτι µε το οποίο ζούµε εδώ και αρκετούς µήνες.

Την ίδια περίοδο όµως η παγκόσµια παραγωγή συνέχισε την ανοδική της πορεία, καθώς επικρατούσε παγκoσµίως µια θετική εικόνα για το βαµβάκι. Στον τοµέα της κατανάλωσης τρανό παράδειγµα αποτελεί η Κίνα όπου αναµέναµε εισαγωγές περί των 15 εκατ. δεµάτων και τελικά µάλλον θα χρειαστεί φέτος 12 εκατ. δέµατα. Με λίγα λόγια «κέρδισε» η παραγωγή στην µάχη µε την κατανάλωση, µε αποτέλεσµα να προκύπτουν πλεονάσµατα παραγόµενης ποσότητας τα οποία δεν ξέρουµε ακόµα πως θα τα διαχειριστούµε.

Οι σοδειές ανταγωνίζονται σκληρά για να πάρουν μερίδιο αγοράς

Κοιτώντας το παρόν, σύµφωνα µε τον γκουρού της αγοράς βάµβακος Joe Nicosia, υπάρχουν τέσσερις τρόποι για να αποδεσµευτούµε από το βάρος των πλεονασµάτων παραγωγής.Και αυτοί είναι οι εξής:

• Κυβερνητικά προγράµµατα, όπως για παράδειγµα στην Ινδία ή στις ΗΠΑ, όπου οι παραγωγοί µπορούν να διαθέσουν µε συγκεκριµένο µηχανισµό την παραγωγή τους στο κράτος. Θα µπορούσαν να δώσουν µια λύση, εντούτοις είναι συνήθως προσωρινή. Στην Κίνα ίσως θα µπορούσαν όπως στο παρελθόν να µπουν σε µια διαδικασία αύξησης των κρατικών αποθεµάτων, η οποία µπορεί να κρατήσει όπως και στο παρελθόν για αρκετό καιρό, αλλά θεωρείται για την ώρα απίθανο να συµβεί.
• Μείωση της παραγωγής µέσω των µειωµένων καλλιεργούµενων εκτάσεων. Εδώ σηµειώνεται πως αυτό δεν είναι εύκολο να γίνει καθώς, όσο και να µας φαίνεται περίεργο, ιστορικά οι παραγωγοί παγκοσµίως µειώνουν τις εκτάσεις µε βαµβάκι όταν οι τελικές τιµές στη φυσική αγορά είναι κάτω των 65 σεντς ανά λίµπρα. Για την ώρα οι τιµές των σοδειών εξακολουθούν να είναι σε υψηλότερα επίπεδα µια που το πριµ (βάση επί των χρηµατιστηριακών τιµών) παραµένει ισχυρό, ενώ παράλληλα το δολάριο είναι επίσης δυνατό. Υπό αυτές τις συνθήκες θα είναι δύσκολο να δούµε σηµαντική µείωση των εκτάσεων προσεχώς.
• Αύξηση κατανάλωσης, που θα µπορούσε να έρθει από τη λύση του εµπορικού πολέµου. Ακόµα και µε τα πρόσφατα θετικά νέα φαίνεται ότι µάλλον θα χρειαστεί χρόνος. Η κατανάλωση θα µπορούσε να αυξηθεί και από την προώθηση αγοράς βαµβακερών προϊόντων, στα πλαίσια της προτίµησης/τάσης που υπάρχει για τις φυσικές ίνες έναντι των συνθετικών. Κάτι το οποίο µεταβάλλεται µε πολύ αργούς ρυθµούς χρόνο µε τον χρόνο.
• Προθεσµιακά συµβόλαια χρηµατιστηρίου, µε τόσα κυβερνητικά προγράµµατα «προστασίας του εισοδήµατος των παραγωγών» (ΗΠΑ, Ινδία κτλ) φαίνεται στην αγορά µια στρεβλή εικόνα πως τα ελεύθερα στοκ παγκοσµίως δεν είναι τόσο πολλά. Εντούτοις µε το παραµικρό ραλάκι βλέπουµε πως αµέσως αποδεσµεύονται στοκ, αυξάνοντας ξανά τα διαθέσιµα αποθέµατα.

Εποµένως καταλήγουµε πως θα είναι δύσκολο να απαντηθεί το ερώτηµα για το ποιος θα µπορέσει να κρατήσει για εύλογο χρονικό διάστηµα το πλεόνασµα της παραγωγής. Είναι σίγουρο πως θα µπούµε σε µια εποχή που οι σοδειές θα ανταγωνιστούν σκληρά µεταξύ τους για να πάρουν µερίδιο αγοράς.

Νικητής όποιος φτάσει πρώτος τα 130 εκατ. δέµατα

Κατά τον Joe Nicosia µεσο-µακροπρόθεσµα µπαίνουµε σε µια νέα µάχη µεταξύ της παγκόσµιας παραγωγής και κατανάλωσης για το ποιος θα φτάσει πρώτος τα 130 εκατ. δέµατα. Ο νικητής αυτής της «µάχης» θα καθορίσει και τις χρηµατιστηριακές τιµές βάµβακος. Ωστόσο, προς ώρας δεν ξέρουµε ποιος θα πάρει το βάρος της διατήρησης των έξτρα αποθεµάτων, όταν η κατανάλωση είναι υποδεέστερη. Όλα αυτά τα στοκ θα διοχετευτούν στην αγορά, καθώς και οι κυβερνήσεις αδυνατούν να τα κρατήσουν για µεγάλο χρονικό διάστηµα µέσω προγραµµάτων.