Το Editorial στο περιοδικό του ΣΕΠΕΕ, του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΠΛΕΚΤΙΚΗΣ & ΕΤΟΙΜΟΥ ΕΝΔΥΜΑΤΟΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, αναφέρεται στο πρόγραμμα ευφυούς γεωργίας gaiasense που εφαρμόζουμε με τη NEUROPUBLIC στη βαμβακοκαλλιέργεια στη Ροδόπη. Ο ΣΕΠΕΕ θεωρεί ότι η ευφυής γεωργία δεν είναι απλά μια αναγκαιότητα για τη βαμβακοκαλλιέργεια στην Ελλάδα, αλλά ότι θα δώσει ώθηση και στην Ελληνική Κλωστοϋφαντουργία-Ένδυση. Διαβάστε το άρθρο:

Η ευφυής γεωργία δείχνει το δρόμο

Εάν οι μετα-μνημονιακές μεταρρυθμίσεις και οι μισθολογικές προσαρμογές είχαν γίνει δύο δεκαετίες πριν και δεν είχαν δοθεί αυξήσεις πολύ πέρα από τις αντοχές της οικονομίας,  ο κλάδος της κλωστοϋφαντουργίας σήμερα θα απασχολούσε πολύ περισσότερους εργαζόμενους. Ειδικά εάν η χώρα είχε αντιμετωπίσει και το ενεργειακό κόστος, η αλυσίδα προστιθέμενης αξίας, αρχίζοντας από την πρωτογενή παραγωγή βαμβακιού πιθανώς να είχε παραμείνει αρραγής.

Σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες εξακολουθεί να δραστηριοποιείται ένας σημαντικός αριθμός εκκοκκιστικών μονάδων στην Ελλάδα, ορισμένες  από τις οποίες καινοτομούν και βλέπουν μπροστά. Πολύ ενδιαφέρον παράδειγμα είναι αυτό των Θρακικών Εκκοκκιστηρίων με επικεφαλής το μέλος του ΔΣ του ΣΕΠΕΕ κ. Σταμάτη Κουρούδη, που εφάρμοσε πιλοτικά ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα ευφυούς γεωργίας,  αρχικά σε μια έκταση 5.500 στρεμμάτων στη Ροδόπη.

Για τις ανάγκες του έργου εγκαταστάθηκαν  μετεωρολογικοί σταθμοί, αισθητήρες εδάφους, εντομοπαγίδες  τα δεδομένα των οποίων αξιολογούνται από γεωπόνους σε συνδυασμό με φωτογραφικό υλικό από δορυφόρους.  Οι τεχνολογίες αυτές επιτρέπουν την λεγόμενη γεωργία ακριβείας, την καλλιέργεια δηλαδή με βάση τα συλλεγόμενα δεδομένα και όχι μόνο την εμπειρία, με αποτέλεσμα μεγαλύτερες στρεμματικές αποδόσεις, χαμηλότερο κόστος παραγωγής, αλλά και μικρότερη επίδραση στο περιβάλλον. Για τον κ. Κουρούδη "η γεωργία ακριβείας είναι η νέα τάση στον αγροτικό τομέα, κάτι που σε άλλες χώρες γίνεται κατά κόρον εδώ και χρόνια στο βαμβάκι». Ειδικά στην περίπτωση του βαμβακιού τα οφέλη είναι πολύ σημαντικά αφού πρόκειται για μία ιδιαίτερα υδροβόρα καλλιέργεια ενώ στην διεθνή αγορά αυξάνεται ο αριθμός των μεγάλων πελατών που ζητούν προϊόντα που έχουν παραχθεί με τρόπο που εξασφαλίζει την βιωσιμότητα και ελαχιστοποιεί τους απαιτούμενους πόρους και την επιβάρυνση στο περιβάλλον.

Όταν διεθνώς οι προηγμένες χώρες βρίσκονται στο μεταίχμιο μεταξύ της Κοινωνίας της Πληροφορίας (ιστορικά πρώτη ήταν η τροφοσυλλεκτική, δεύτερη η αγροτική και τρίτη η βιομηχανική κοινωνία) και της Κοινωνίας .5 όπου τα συνδεδεμένα με το διαδίκτυο συστήματα (IoT – Internet of Things) σε συνδυασμό με τη Τεχνητή Νοημοσύνη (AI – Artificial Intelligence) αλλά και την συλλογή τεράστιων όγκων δεδομένων (τα λεγόμενα big data) αλλάζουν τα πάντα, η Ελλάδα ακόμα παλεύει με τον ψηφιακό μετασχηματισμό (που γίνεται στην περίπτωση του κράτους, μόνο όταν είναι να εισπράξει).

Στο πλαίσιο αυτό προσπάθειες όπως αυτή των Θρακικών Εκκοκκιστηρίων δείχνουν, έστω και σε μικρή κλίμακα, ότι υπάρχουν θύλακες καινοτομίας αλλά και αριστείας στην Ελλάδα, γεγονός ιδιαίτερα παρήγορο.