Όπως ο ίδιος σημειώνει, στην Ελλάδα έχει δοκιμαστεί ως εναλλακτικό σύστημα η ακαλλιέργεια ή το σύστημα μειωμένων καλλιεργητικών επεμβάσεων, αλλά παρέμεινε σε πειραματικό στάδιο χωρίς να υιοθετηθεί από τους παραγωγούς.

Ανάμεσα στα διάφορα προτεινόμενα συστήματα (conservation tillage) για μείωση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων και βελτίωση του εδαφικού συστήματος, όπως το σύστημα ακαλλιέργειας (no tillage), το σύστημα καλλιέργειας κατά λωρίδας σποράς (strip tillage), το σύστημα εδαφοκάλυψης (mulch tillage) και το σύστημα μειωμένης κατεργασίας εδάφους (minimum or reduced tillage), έχει εφαρμοστεί με επιτυχία στο βαμβάκι, σε άλλες χώρες, το σύστημα strip tillage, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με εναλλαγή καλλιέργειας (χαμηλού βάθους ριζικού συστήματος ψυχανθή-σιτηρά) ή με σύστημα αμειψισποράς, με καλλιέργειες που αφήνουν μεγάλη ποσότητα οργανικής ύλης.

Τίποτε δεν αλλάζει χωρίς τα κατάλληλα κίνητρα

Βέβαια, όπως παρατηρεί ο δρ. Νταράουσε, το strip tillage έχει το χαρακτηριστικό ότι η κατεργασία του εδάφους γίνεται σε πλάτος 20-30 εκ. και το 1/3 των υπολειμμάτων της προηγούμενης καλλιέργειας παραμένουν στο έδαφος, καλύπτοντας το 30% της εδαφικής επιφάνειας. Επίσης σημειώνει ότι σε ό,τι αφορά την ελληνική πραγματικότητα τα εμπόδια είναι πολλά, μεταξύ των οποίων ότι οι Έλληνες βαμβακοπαραγωγοί δεν διαθέτουν τον κατάλληλο εξοπλισμό, δεν υπάρχει η απαιτούμενη εμπειρία και τεχνογνωσία και ότι οι παραγωγοί δύσκολα αλλάζουν το σύστημα που εφαρμόζουν εδώ και πολλά χρόνια, χωρίς τουλάχιστον να υπάρξουν τα κατάλληλα κίνητρα γι’ αυτό.

Στάγδην άρδευση και στενές γραμμές η βέλτιστη πρακτική

Διαχείριση της βαμβακοκαλλιέργειας προς μικρότερο κύκλο παραγωγής, με την εφαρμογή συστήματος ελεγχόμενης ελλειμματικής άρδευσης με στάγδην άρδευση σε συνδυασμό με σύστημα στενών γραμμών, που συνεισφέρει στη μείωση της εξάτμισης, προτείνει ο προϊστάμενος του Εθνικού Κέντρου Βάμβακος του ΕΛΓΟ Δήμητρα, δρ Μωχάμεντ Νταράουσε.

Όπως σημειώνει ο ίδιος, «η νέα τεχνολογία που υπάρχει σήμερα όπως η άρδευση ακριβείας, μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση των όρων της καλλιέργειας. Το σύστημα των στενών γραμμών άλλωστε έχει δοκιμαστεί με επιτυχία σε πειραματικό επίπεδο για μείωση της άρδευσης και της ανάπτυξης ζιζανίων».

Σύμφωνα με τον ίδιο έχει πολύ μεγάλη σημασία ο περιορισμός της σπατάλης στη χρήση του νερού άρδευσης, «κυρίως αν λάβει κανείς υπόψη ότι είμαστε σε οριακή ζώνη για τη βαμβακοκαλλιέργεια.

Η υπερβολική άρδευση, ως συνήθης τακτική, σε μια οριακή ζώνη βαμβακοκαλλιέργειας, όχι μόνο δεν φέρνει το αναμενόμενο αποτέλεσμα, διότι θέτει πολλές φορές σε κίνδυνο απώλειας της θέτει πολλές φορές σε κίνδυνο απώλειας της παραγωγής και υποβάθμισης της ποιότητας, αλλά οδηγεί σε αύξηση των εισροών, των πιθανοτήτων εμφάνισης εντομολογικών προσβολών -ασθενειών και της χρήσης πρόσθετων αγροχημικών προϊόντων λόγω οψιμότητας. Τελικώς αυξάνει τις εισροές και τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, συνεπώς και το κόστος παραγωγής».