ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΧΡΟΝΟΣ"

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΞΑΓΟΡΑ ΤΟΥ 34% ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΩΜΕΝΗ ΚΛΩΣΤΟΫΦΑΝΤΟΥΡΓΙΑ
Το 100% της εταιρείας "Θρακικά Εκκοκκιστήρια" Α.Ε. στα χέρια των αδελφών Κουρούδη

Το 100% της εταιρίας «Θρακικά Εκκοκκιστήρια Α.Ε.» πέρασε πλέον στην κατοχή του Σταμάτη και της Τότας Κουρούδη, μετά την εξαγορά του 34% από την Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία, πρώην Κλωστήρια Ναούσης.

Οι υπογραφές της εξαγοράς για την οποία είχε δεσμευτεί η Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία, «έπεσαν» την Τετάρτη, με το αντίτιμο να ανέρχεται στο 1,5 εκ ευρώ. Μέρος της εταιρίας «Θρακικά Εκκοκκιστήρια» που έχει ιστορία 35 χρόνων με ιδρυτές τον Ηλία Κουρούδη, πατέρα του Σταμάτη και της Τότας, και τον Θανάση Κίτσιο, είχε αγοραστεί το 1999 από τα τότε Κλωστήρια Ναούσης, που τότε ήταν η μεγαλύτερη κλωστοϋφαντουργική επιχείρηση της Ελλάδας. Ο Σταμάτης Κουρούδης, ιδιοκτήτης της εταιρίας «Θρακικά Εκκοκκιστήρια Α.Ε., μίλησε στον «Χ» για την σημασία της εξαγοράς:

Κύριε Κουρούδη, προχωρήσατε σε μία πολύ σημαντική εξαγορά και πλέον όλος ο όμιλος «Θρακικά Εκκοκκιστήρια Α.Ε.» ανήκουν σε εσάς.
-Τα Θρακικά Εκκοκκιστήρια ιδρύθηκαν πριν 35 χρόνια ακριβώς, το 1972 από τον πατέρα μου Ηλία Κουρούδη και ένα άλλο Θρακιώτη τον Θανάση Κίτσιο, οι οποίοι είχαν από 50%. Το 1999 τα Κλωστήρια Ναούσης πήραν το 34% και έτσι οι μετοχικές συνθέσεις τότε είχαν διαμορφωθεί ως εξής, η δική μου οικογένεια είχε το 33%, ο Θανάσης Κίτσιος το 33% και τα Κλωστήρια Ναούσης που σήμερα ονομάζονται Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία μετά την ενοποίησή τους με τα Κλωστήρια Ροδόπης και την ΦΑΝΚΟ είχε το 34%. Την Τετάρτη στις 9 Μαΐου, εγώ με την αδελφή μου, Τότα Κουρούδη - Λαλούση εξαγοράσαμε το 67% από τους άλλους μετόχους και τώρα κατέχουμε το 100% της εταιρείας, η οποία εκτός βέβαια από το εκκοκκιστήριο είναι το σπορελαιουργείο, είναι το ΚΤΕΟ που γίνεται τώρα και εν πάση περιπτώσει όποιες άλλες συμμετοχές έχει και όποιες άλλες δραστηριότητες είναι αυτή την στιγμή υπό εξέλιξη.

Η εξαγορά αυτή ήταν ένα όνειρο ζωής για σας;
-Κοιτάξτε, όνειρο ζωής δεν ήταν, αλλά όλα γίνονται ανάλογα με τις εξελίξεις. Για παράδειγμα το 1999 ήταν επιδίωξή μας η μεγαλύτερη κλωστοϋφαντουργική επιχείρηση της Ελλάδας τότε και η δεύτερη μεγαλύτερη στην Ευρώπη, να μπει μετοχικά στην εταιρεία μας. Το θεωρούσαμε αυτό -και με τα τότε δεδομένα- σαν μία προϋπόθεση για να μπορέσουμε να αντέξουμε στον αυξανόμενο ανταγωνισμό, να έχουμε μέσα στην εταιρεία μας, με μειοψηφία βέβαια, την μεγαλύτερη επιχείρηση που υπήρχε τότε. Βέβαια, δυστυχώς και αυτό δεν μπορούσαμε να το έχουμε προβλέψει, τα Κλωστήρια Ναούσης και η κλωστοϋφαντουργία γενικότερα δεν ακολούθησαν την πορεία που θα θέλαμε εμείς. Έτσι, με τα σημερινά δεδομένα και θέλοντας να εξελιχθούμε παραπέρα και να διαφοροποιήσουμε την επιχειρηματική μας δραστηριότητα, σαφέστατα και θέλαμε να έχουμε μεγαλύτερη ευκινησία και να μην έχουμε διάφορα εμπόδια. Το δικό τους ρόλο έπαιξαν και ιδιαίτερα προβλήματα με τις τράπεζες με δεδομένο ότι η Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία είναι αυτή την στιγμή σε μία περίοδο και σε μία προσπάθεια εξυγίανσης δικής της, όπου θέλει να απεμπλακεί από τα μεγάλα δάνεια που έχει.

Το ότι κατέχετε πλέον το 100% της επιχείρησης σημαίνει περισσότερες ευθύνες, περισσότερα κέρδη;

-Κοιτάξτε, η αξία του κάθε πράγματος είναι διαφορετική για τον καθένα. Όταν γίνεται μία αγοροπωλησία ο ένας θεωρεί ότι σε αυτό το τίμημα είναι καλό να πουλήσει και ο άλλος θεωρεί ότι σε αυτό το τίμημα είναι καλό να αγοράσει. Με μας που την διοικούμε αυτή την εταιρεία χρόνια, που είναι η βάση μας και με δεδομένο ότι θέλουμε πραγματικά μία παραπέρα ανάπτυξη, ήταν μία καλή ευκαιρία να το αγοράσουμε. Για τους πωλητές προφανώς μέσα στην δεδομένη κατάσταση της κλωστοϋφαντουργίας, του μέλλοντος του βαμβακιού κλπ, αυτοί το είδαν σαν μία καλή περίπτωση να πουλήσουν μια και βρέθηκε αγοραστής. Σαφέστατα η εξαγορά δεν έγινε για να πάει η εταιρεία πίσω. Δηλαδή, όταν κάποιος βάζει τα λεφτά του κάπου περιμένει αυτά να έχουν μία απόδοση όσο το δυνατόν καλύτερη και όσο το δυνατόν πιο σύντομα.

Θα έχουν την απόδοση που προβλέπετε;
-Ελπίζουμε, αν ήταν να μην την έχουμε δεν θα βάζαμε τα λεφτά μας. Προφανώς για να το κάνουμε η δική μας εκτίμηση είναι ότι η επιχείρηση θα εξελιχθεί. Όχι κατά ανάγκη μόνο με την εκκόκκιση του βαμβακιού. Αλλά αυτός είναι ο λόγος που κανείς επενδύει, γιατί προσβλέπει σε κάποιο κέρδος νόμιμο και μεγαλύτερο από αυτό που θα είχε, αν είχε τα λεφτά του στην τράπεζα.

Τώρα πλέον που είναι όλη η επιχείρηση στα χέρια σας, προβλέπονται κάποιες αλλαγές ίσως στο προσωπικό, σε εγκαταστάσεις ή κάποιες βελτιώσεις;
-Όσον αφορά το διοικητικό κομμάτι, δεν θα υπάρξει κάτι με την έννοια ότι εμείς ήμασταν διοίκηση ούτως ή άλλως. Πρέπει να πούμε ότι είχαμε μία πολύ καλή συνεργασία με τους πρώην συνεταίρους στο κομμάτι της διοίκησης, άρα δεν ήταν δεμένα τα χέρια μας και τώρα λύθηκαν και θα κάνουμε κάτι άλλο. Στο επενδυτικό κομμάτι, βεβαίως είναι τώρα πιο ελεύθερα τα χέρια μας, γιατί παίρνουμε πιο εύκολα αποφάσεις, ξέρουμε την χρηματοοικονομική κατάσταση την δική μας και τις δυνατότητες τις δικές μας και με βάση αυτές θα προχωρήσουμε χωρίς να μπαίνει φρένο ότι κάποιοι άλλοι από τους μετόχους δεν θα θέλουν να συμμετέχουν ενδεχομένως σε μία αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, ή να επενδυθούν τα λεφτά κάπου αλλού. Από αυτή την έννοια σαφέστατα έχουμε μία πολύ μεγαλύτερη ευελιξία τώρα για να παίρνουμε τέτοιου είδους αποφάσεις.

Σας ευχαριστώ πολύ.
Δήμητρα Συμεωνίδου