Βεβαίως, η ενσωμάτωσή της στις αγροτικές εκμεταλλεύσεις παραμένει ζητούμενο.

Η δομή της ελληνικής γεωργίας σε συνδυασμό με μια παγιωμένη αντίληψη που δεν αφήνει πολλά περιθώρια σε συνεργασίες, υποχρεώνουν την αγροτική παραγωγή της χώρας μας  να μην συμβαδίζει με το τεχνολογικό πνεύμα των καιρών και να αποκλίνει σε σχέση με τον διεθνή ανταγωνισμό.

-Όταν οι άλλοι χρησιμοποιούσαν τον σίδηρο, δηλαδή περί το 3.000 π.χ., σ’ αυτό τον τόπο υπήρχε μια επιμονή στο ξύλινο άροτρο.

-Όταν ο Justus Freiherr von Liebig έδινε ζωή στην ευρωπαϊκή βιομηχανία λιπασμάτων, οι Έλληνες πάσχιζαν να ξαναπάρουν πίσω τα τσιφλίκια από τους Οθωμανούς.

-Κι όταν ο Norman Ernest Borlaug  τριπλασίαζε τις αποδόσεις στο σιτάρι, η Ελλάδα επέμενε να ζει στο ρυθμό του Μαλκότση.

Υπάρχει μια κρίσιμη διαφορά φάσης που δεν επιτρέπει στη χώρα να ξεκολλήσει από τη μετριότητα και που δεν αφήνει τους Έλληνες αγρότες  να ξεδιπλώσουν τις αρετές τους και τις αρετές του τόπου.

Τώρα, τα drones είναι πάνω από το κεφάλι μας και περιμένουν  να τα κάνουμε μέρος της δουλειάς μας.

Μόνο έτσι, ο Ανέστης,  πατατοπαραγωγός από το Νευροκόπι, θα μπορεί να ανταγωνισθεί τον Γιάκομπ από την Ολλανδία που μετράει, όπως λένε, μέχρι και 20 τόνους το στρέμμα.

Όπως πηγαίνουν τα πράγματα, είναι πιο εύκολο να αυξήσεις  την στρεμματική απόδοση μιας καλλιέργειας, παρά να επηρεάσεις ανοδικά την τιμή παραγωγού του προϊόντος.

Για κάποιους η λύση είναι στις Ομάδες και στη συλλογική δράση, για κάποιους άλλους βρίσκεται στον προσωπικό αγώνα  για τη μεγέθυνση της αγροτικής του εκμετάλλευσης.

Η εμπειρία δείχνει επίσης ότι η τεχνολογία, την εξέλιξη της οποίας δεν μπορούμε να ανακόψουμε, δρα ενισχυτικά στη «γεωργία δύο ταχυτήτων».

Βοηθάει δηλαδή, τους επαγγελματίες που την ασπάζονται και βρίσκουν τον τρόπο να την ενσωματώνουν στη δουλειά τους, αντίθετα, στέλνει στην ανεργία  τους αγρότες που δυσκολεύονται ή και αρνούνται να ακολουθήσουν τα δεδομένα της εποχής.

Γιάννης Πανάγος